Support Magazine bezocht de eerste try-out van Marc de Hond’s nieuwe theaterprogramma Scherven Brengen Geluk.
Ooit zette hij een succesvol internetbedrijf op. Werd DJ op 3FM. Maakte documentaires. Schreef een boek. Is niet meer weg te branden uit toonaangevende talkshows. Kortom; Marc de Hond is een media-hongerige alleseter. Op 9 januari voegde hij een nieuwe loot toe aan zijn veelzijdige arbeids-oeuvre. Zijn eigen theatervoorstelling Scherven brengen geluk. Hoofdonderwerp; het geluk van een dwarslaesie. Marc de Hond, jawel de zoon van opiniedruïde Maurice de Hond, werd op 7 jarige leeftijd al geraakt door het fenomeen theater. Op die leeftijd bezocht hij met zijn vader een voorstelling in het De La Mar-theater. Kleine Marc was verkocht.
Marc: “Ik kom al mijn hele leven in het theater met de gedachte van ik zou ook wel eens op dat podium willen staan. In mijn kindertijd deed ik weliswaar aan jeugdtheater maar wat mij het leukste leek, in mijn eentje een mooi verhaal vertellen met wat grappen erin, dat durfde ik gewoonweg niet. Die 9e januari j.l. was het zover. De eerste try-out voor een publiek met het knusse aantal van 20 man. Waarmee het al even intieme Amsterdamse Theater Perron, reeds 15 jaar een veilige theaterhuiskamer voor nieuw en dus kwetsbaar talent, gelijk uitverkocht was.
Marc’s voorstelling begint sterk met een filmpje met jeugdbeelden van hem en zijn familie. Een begin met een zinderende spanningsboog, want we zien een jeugdige en gezonde Marc, terwijl we weten dat de man 12.5 jaar geleden door een dramatische medische fout een dwarslaesie opliep. Het ongeluk is dus bekend, maar de filmische weg daar naartoe is onbezorgd, filmisch vloeibare momenten van geluk. De grappen in zijn show Scherven brengen geluk zijn verkwikkend pittig. Zo viert hij dit jaar zijn 12,5 jarig jubileum met zijn dwarslaesie, terwijl zijn onder- en bovenlichaam al jaren gescheiden zijn, zelfs mediation bood geen soelaas.
‘Oh wat vréselijk!’ De interactie met zijn publiek aan het begin van de voorstelling is open en gemoedelijk. Herkenbaar voor veel rolstoelers is de standaard ‘Oh, wat vreselijk’-reactie van de valide medemens na het aanhoren van het dwarslaesieverhaal. Het zette Marc ertoe aan om met een zekere uitbundigheid iedereen die vraagt naar de reden van zijn rolstoelverblijf te trakteren op een ander verhaal over de oorzaak daarvan. Variërend van een val van een balkon tot aan een dermate heftig moment van opwinding in de kleedkamer van pornoster Kim Holland, waardoor de zenuwen in zijn rug knapten. Ironie is De Hond ook niet vreemd. In zijn valide periode leende hij de auto van zijn opa omdat die voorzien was van een invalidenkaart en Marc daarmee deze lekker makkelijk overal in Amsterdam gratis kon parkeren. Zou hij daarom nu zelf gestraft zijn met een dwarslaesie? Na de pauze ontbreekt de dwarslaesie-seks evenmin. Bij een bezoek aan de Kama Sutra-beurs leidde dat tot hilarische kijkgat-taferelen.
Marc: “Vanuit een rolstoel was het moeilijk gluren naar al die lelijke mensen die het in de aanwezige darkroom met elkaar deden. Maar toen ontdekte ik speciale rolstoel-kijkgaten waardoor ik het toch goed kon zien. Ik heb de beursmanager nog gecomplimenteerd voor deze voorziening. Bleek dat die gaten voor iets heel anders bedoeld waren. Ik vond ze ook al zo vreemd ruiken, die gaten.’ Bij Marc is het glas altijd half vol, want ‘Het kan altijd nog erger’.
Kortom; die dwarslaesie is een creatieve goudmijn. De scherven die geluk brachten. Het leverde Marc een boek, talloze TV optredens, een carrière als rolstoelbasketballer en nu dus ook een theaterprogramma op dat na een serie try-outs op 19 maart zijn première beleeft in theater Griffioen te Amstelveen. ‘Dat was me zonder dwarslaesie nooit gelukt,’ aldus de kersverse theatermaker. Marc over zijn eerste try out: “Het stuk is nog wat aan de lange kant. Ik moet er nog een kwartier af halen. En daarna is het weer schaven geblazen samen met mijn regisseur Silvester Zwanenveld. Toch vonden de mensen die ik na afloop van die eerste try-out sprak het unaniem leuk, vermakelijk en onderhoudend.”
Loslaten De kernboodschap van Scherven brengen geluk is loslaten. Marc: “Een situatie waarmee je geconfronteerd wordt heb je niet altijd zelf in de hand. Maar wat je wel altijd in de hand hebt is de manier waarop je kiest naar de situatie te kijken. Dat is mijn boodschap. Je hebt een keuze hoe je met bepaalde gebeurtenissen omgaat in je leven. En dat gaat misschien de een wat beter af als de ander, maar in essentie is die keuze er. Daarnaast gaat de voorstelling ook heel erg over loslaten. Over kijken wat je nog wel hebt in plaats van kijken wat je niet meer hebt. Geluk kan je naar mijn smaak op twee manieren uitleggen. Geluk omdat je je gelukkig voelt en geluk omdat je ergens mazzel mee hebt. En misschien kan je jezelf gelukkig maken door te bedenken dat je geluk hebt. Je kan domweg kiezen of het glas half leeg is. Of half vol. Door te kijken naar anderen die nog minder hebben dan jij of nog meer tegenslag te verduren krijgen. Als je bijvoorbeeld Hans van Mourik heet, een man met een hoge dwarslaesie die ik ken vanuit mijn revalidatieperiode en die ondanks al zijn beperkingen nog steeds zegt dat zijn glas half vol is, dan is zo iemand enorm inspirerend. Of je bent een topkok geweest en je hebt een dermate hoge uitval dat je niet eens meer kan eten en proeven. Je hele vertrouwde bestaan is dan in één keer weg. Maar wel de kracht vinden om door te gaan. Of neem als voorbeeld mijn opa en oma die met hun Joodse achtergrond vreselijke dingen meemaakten in de Tweede Wereldoorlog. En ondanks alles toch om wisten te gaan met die tegenslagen. Ik vind het altijd heel mooi om te ervaren dat bij tegenslag enorme krachten kunnen loskomen bij mensen, waardoor ze toch weer kunnen genieten van het leven, hoe beperkt ze ook zijn geworden. Dat blijft inspirerend en daarover wil ik blijven vertellen. Misschien dat mijn theaterprogramma Scherven brengen geluk ooit nog eens een boek wordt…”
Comments